Inspiratieloos

Inspiratieloos....

Dat is geen leuke start voor een verhaal, maar misschien dat je het herkent...

Na Quilten Speciaal was ik heel erg gemotiveerd om nieuw eigen werk te maken. De "flow" van het harde werken gedurende de cursus wilde ik heel graag vasthouden. Ik was dan ook blij dat we als teQStiel met elkaar verdergingen. Je stimuleert en motiveert elkaar immers.

Marjoke Staal werd onze coach en we besloten naar een tentoonstelling toe te werken.
Omdat iedereen verschillend werkt (en is)  moest er een thema komen wat voor iedere deelnemer naar eigen inzicht ingevuld kan worden.
Marjoke lanceerde het thema "Wonderkamers" Wat een geweldig idee! M'n hoofd ging meteen aan het werk.

Heb je ooit de tijd genomen om in het Gemeentemuseum in Den Haag de Wonderkamers te bekijken? Een aanrader! www.gemeentemuseum.nl  Elk kastje heeft een eigen thema.

Wonderkamers zijn eigenlijk de voorlopers van de huidige musea.
Vroeger noemde men dit ook wel een "rariteitenkabinet"; een kast of vitrine gevuld met een verzameling voorwerpen, al dan niet op thema.

De paraplu voor de tentoonstelling werd dus "Wonderkamer", maar wat je eronder hangt is aan jezelf.

Waarom niet schilderen?

Regelmatig is er iemand die me vraagt: waarom schilder jij eigenlijk niet?
Nou gewoon: omdat ik het veel leuker vind om met textiel te werken.
Ik heb me afgevraagd hoe dat dan zo gekomen is; wie me daartoe geïnspireerd heeft.
Als het van mijn handwerkjuf van de lagere school (ik zat daar vanaf 1953 tot 1960) had afgehangen was er niks gebeurd tussen mij en de textiel. Kruissteekjes borduren op een vaag lapje, 1 sok breien van prikwol en verstelwerk oefenen op een geruit stofje is nou niet meteen erg inspirerend. Maar het heette dan ook "nuttige handwerken".
En nuttig was het: ik kan kruissteekjes borduren (doe het niet echt vaak), ik kan goed breien (doe dat best veel) en als het echt moet kan ik ook verstellen (al laat ik de boel ook wel vaak de boel, zie hieronder de knie van mijn echtgenoot in zijn werkbroek).

Wie mij wel verder bracht? De moeder van mijn jeugdvriendinnetje, die ons 12-jarige meiden leerde een jurkje voor onszelf te naaien op de naaimachine.
En mijn opa, die meubelstoffeerder was en bij wie ik urenlang in de werkplaats kon zitten kijken.
En natuurlijk de handwerkjuf, van wie ik per ongeluk een jaar les mocht krijgen op de middelbare school. Zij liet ons schilderen met lapjes, en dat was echt het begin.

grote Rietveldstoel voor de
Koppelpoort (ca. 1425) in Amersfoort

Bang voor rood, geel en blauw?

Soms overvalt me het gevoel dat ik behoefte heb aan meer kennis. Bij de start van Quilten Speciaal 13 had ik dat bij kleurtheorie. Hoe maak je kleurkeuzes voor een (art)quilt als je intuïtie je even in de steek laat en er geen enkele bruikbare ingeving komt opborrelen.

Mijn minibibliotheek thuis was niet toereikend, dus fietste ik naar de openbare bieb. Daar was een diepgravend boek voorhanden met de kleurenleer van Johannes Itten. Er ging een wereld voor me open. Itten introduceerde me in de wereld van kleurencirkel, primaire, secundaire en tertiaire kleuren, toonwaarden en kleurcontrasten. En meer.

Fascinerend!

Een ontdekkingsreis naar jezelf, naar anderen, Naar materiaal, beelden, kleur en vorm.
De afgelopen jaren hadden voor mij echt iets extra's, nadat ik de grote stap had gezet naar Quilten Speciaal.

De weg er naar toe
Al jaren geleden begonnen, net als velen van ons, met traditionele werkstukken. Daarnaast heb ik als jong volwassene een opleiding tekenen gevolgd en ook dit werd een grote inspiratiebron.
Na de eerste quilts in traditionele vorm wilde ik iets 'anders'. Op een gegeven moment heb ik een cursus moderne quilttechnieken gevolgd. Mijn  quilts werden moderner in kleur, vorm, afwerking (of juist niet afgewerkt).

 Hoogovens uit 2015











Met hieronder een fragment uit Onvoltooid Verleden Tijd, de quilt die ik maakte voor de eindpresentatie in 2016.

Steeds opnieuw (aan)geraakt door textiel

Wat zou het zijn zo vroeg ik mij af, die fascinatie, liefde, kortom de aantrekkingskracht die textiel op zoveel mensen heeft. Zou het kunnen zijn dat je du moment de veilige warme baarmoeder verlaat en kennismaakt met luchtstromen, handen, dat het textiel waar je snel in wordt gepakt.........
Het is natuurlijk psychologie van de koude grond, maar toch.

Begin

Zoals bij veel textielliefhebbers oefende textiel ook bij mij al op zeer jonge leeftijd een grote aantrekkingskracht uit. Het was genieten van de kleuren, de zachtheid en de plooibaarheid van het materiaal. Die aantrekkingskracht verbleekte toen er vochtige pannenlappen gebreid moesten worden.

Verder

In mijn volwassen leven was er textiel in de breedste zin van het woord in de vorm van: breien, borduren, haken en voor de kinderen werd kleding genaaid. Ook dat verflauwde, tot dat een cursus patchwork en quilten een vonk deed slaan.