Waarom niet schilderen?

Regelmatig is er iemand die me vraagt: waarom schilder jij eigenlijk niet?
Nou gewoon: omdat ik het veel leuker vind om met textiel te werken.
Ik heb me afgevraagd hoe dat dan zo gekomen is; wie me daartoe geïnspireerd heeft.
Als het van mijn handwerkjuf van de lagere school (ik zat daar vanaf 1953 tot 1960) had afgehangen was er niks gebeurd tussen mij en de textiel. Kruissteekjes borduren op een vaag lapje, 1 sok breien van prikwol en verstelwerk oefenen op een geruit stofje is nou niet meteen erg inspirerend. Maar het heette dan ook "nuttige handwerken".
En nuttig was het: ik kan kruissteekjes borduren (doe het niet echt vaak), ik kan goed breien (doe dat best veel) en als het echt moet kan ik ook verstellen (al laat ik de boel ook wel vaak de boel, zie hieronder de knie van mijn echtgenoot in zijn werkbroek).

Wie mij wel verder bracht? De moeder van mijn jeugdvriendinnetje, die ons 12-jarige meiden leerde een jurkje voor onszelf te naaien op de naaimachine.
En mijn opa, die meubelstoffeerder was en bij wie ik urenlang in de werkplaats kon zitten kijken.
En natuurlijk de handwerkjuf, van wie ik per ongeluk een jaar les mocht krijgen op de middelbare school. Zij liet ons schilderen met lapjes, en dat was echt het begin.



Vanaf dat jaar kwamen er allerlei soorten van textiele mogelijkheden voorbij.
En er bleven inspiratiebronnen komen, ik noem er 2:
In de jaren 70/80 Miep van Riessen, zomaar gezien in een tijdschrift. Prachtig werk maakte zij:

Allemaal kleine steekjes naast elkaar, ik probeerde dat ook:

En nog steeds vind ik haar werk prachtig!

En dan, ongeveer 10 jaar geleden Dirkje van der Horst-Beetsma. Het eerste wat ik van haar zag was het werk "And there was light" :

Ik was er helemaal weg van en ging dat natuurlijk proberen:

En er is nog zoveel meer prachtig textiel werk gemaakt door zoveel verschillende kunstenaars, waar ik waarschijnlijk nooit bij in de buurt kom met mijn werk.

Maar textiel blijft "mijn ding"!

Hartelijke groeten,

LOES BOSVELD